خیلی از افراد دوست دارند برداشتن ناخن که تغییرات جدید و جذابی را از نظر ظاهری در ایام عید نوروز تجربه کنند اما طولی نمی‌کشد که از این تغییرات خسته می‌شوند و ترجیح می‌دهند که دوباره به حالت طبیعی خود برگردند. یکی از این تغییرات، کاشتن یا کاور کردن ناخن‌ها است که انجام دادن آن در این روزها، طرفداران زیادی هم پیدا کرده است. اگر دوست دارید که زودتر از شر این ناخن‌های مصنوعی خلاص شوید و دوباره ناخن‌های طبیعی خودتان را داشته باشید، لازم نیست که مجددا به آرایشگاه مراجعه و هزینه اضافی پرداخت کنید. برداشتن ناخن های کاشته شده شما می‌توانید طی 10 مرحله، خودتان ناخن‌های کاشته‌شده را در خانه بردارید.

1.یک ظرف گود را با آب ولرم پر کنید.

2.یک ظرف گود را با استون 100 درصد پر کنید.

3.ناخن‌های مصنوعی، کاشته‌شده و ناخن‌های خودتان را تاحد ممکن با ناخن‌گیر کوتاه کنید.

4.پوست اطراف ناخن‌ها را کاملا آغشته به وازلین یا یک کرم بر پایه چربی کنید. حواس‌تان باشد که پماد یا کرم را روی سطح ناخن‌ها نمالید.

5.حالا نوک انگشتان خود را به طوری که ناخن‌ها کاملا در استون قرار بگیرند، داخل ظرف استون بگذارید.

6.حداقل 12 و حداکثر 20 دقیقه ناخن‌ها را در محلول استون نگه دارید تا مواد و چسب ناخن به خوبی حل شوند.

7.انگشتان خود برداشتن ناخن های کاشته شده را از ظرف استون خارج کنید و یک پارچه نخی و سفید را روی سطح آنها بکشید تا مواد مربوط به کاشت ناخن از بین برود.

8.اگر تمام مواد پاک نشد، چند دقیقه دیگر ناخن‌ها را داخل استون نگه دارید و دوباره آنها را پاک کنید تا تمام مواد از بین بروند.

9.حالا انگشتان خود را چند دقیقه داخل ظرف آب ولرم بگذارید تا پوست و ناخن‌ها، نرم شوند.

10.در نهایت، تمام سطح ناخن و پوست اطراف آن را با کرم مرطوب‌کننده برداشتن ناخن بپوشانید.

پاک کردن کاشت ناخن

این روزها داشتن ناخن های بلند و لاک زده، به یکی از سرگرمی های بانوان تبدیل شده است و آن ها سعی می کنند با کاشت ناخن، مانیکور کردن و لاک های فانتزی، به ناخن های زیبا و برداشتن ناخن  خواستنی برسند . 

گاهی شاهد آن هستیم که استفاده طولانی مدت از ناخن مصنوعی می تواند برای افراد مشکل ساز شود و بقایایی از این مواد (ناخن مصنوعی) در داخل ناخن طبیعی نفوذ کرده و با تغییر رنگ ناخن، خود را نشان دهند که در جریان آن، این عارضه برای بستر و چین های اطراف ناخن نیز حادثه شده و آن ها را متورم، زخمی، قرمز و خارش دار می کند به نحوی که ناخن از بسترش جدا شده و محیطی مستعد عفونت های مزمن با نام "پارانیکیا" ایجاد می کند که بسیار دردناک و مزمن است.

اگر از برداشتن ناخن کاشته تان خسته شده اید نگران نباشید چرا که شاید فکر کنید تا ابد باید با همین ناخنها کنار بیایید اما اینطور نیست. به شما یاد خواهیم داد چطور کاشت ناخنتان را از بین ببرید. 

1 . مواد لازم

ساده ترین و در دسترس ترین ماده برای برداشتن کاشت ناخن استون 100 درصد است. اما مواد دیگری هم برای این کار در بازار موجود است. علاوه بر استون به سوهان ناخن و بافر و پولیش نیز احتیاج داریم.

2  . ابتدا در ظرف مانیکور یا هر ظرف دیگری که بتوانید دستتان را در آن قرار دهید مقداری استون بریزید. دستتان را طوریکه تمام ناخنهایتان در ظرف قرار گیرد، داخل ظرف بکنید و 6 تا 7 دقیقه نگه دارید.

همچنین بخوانید : راه های از بین بردن زردی ناخن

سپس دستتان را بیرون آورده و با کلینکس روی ناخنتان را تمیز کنید و دوباره دستتان را درون استون قرار دهید.

این کار را تا چندین مرحله انجام دهید تا زمانیکه بیشتر مواد کاشت از روی ناخنتان پاک شود.

3 . زمانیکه یک لایه نازک از مواد روی ناخن باقی ماند با استفاده از سوهان بقیه مواد را هم از بین ببرید و با بافر سطح ناخنتان را بکشید و با پولیش ناخن را برق بیاندازید.

فراموش نکنید در پایان از تقویت کننده برای برداشتن ناخن استفاده کنید.

پریود ( قاعدگی ) یکی از مراحل بلوغ در دختران است. پریود مانند بسیاری از علایم دیگر بلوغ ممکن است برای دختران گیج کننده باشد. بعضی از دختران ممکن است به نوعی از پریود شدن ترس داشته باشند یا نگران آن باشند. بسیاری از دختران و پسران درک کاملی از دستگاه تناسلی زنان و چگونگی کارکرد آن در طی یک دوره قاعدگی( پریود ) ندارند و همین موضوع قاعدگی را برای آنان اسرارآمیز جلوه می‌دهد.

یک دوره پریود ( قاعدگی ) مدت زمان اولین روز خونریزی در یک ماه تا اولین روز خونریزی در ماه بعد است. مثلاً اگر اولین خونریزی دختری در 8 اردیبهشت باشد و روز اول خونریزی بعدی وی در 2 خرداد باشد دوره قاعدگی او 24 روز طول کشیده است ( از 8 اردیبهشت تا 1 خرداد ).

بلوغ و قاعدگی ( پریود )

زمانیکه دختری به بلوغ می رسد ( معمولاً در سنین8 تا 13 سالگی )، بدن و ذهن در بسیاری جهات شروع به تغییر و تحول می‌کند. هورمونها در بدن رشد فیزیکی جدیدی را آغاز می‌کنند، مثلاً پستانها شروع به رشد می‌کنند. حدود2 الی 2/5 سال بعد از شروع رشد پستانها، اولین خونریزی قاعدگی ( پریود )در یک دختر اتفاق می افتد.

حدود 6ماه قبل از آغاز اولین دوره پریود، دختر ممکن است متوجه افزایش ترشح از دستگاه تناسلی خود شود که مسأله‌ای شایع در میان دختران است و نباید از آن نگران باشد مگر آنکه این ترشحات بسیار بد بو باشد یا باعث خارش گردد.

اولین پریود زمانی اتفاق می‌افتد که همه اجزاء دستگاه تناسلی دختر بالغ شده باشند و بتوانند با یکدیگر کار کنند.

با بلوغ دختر، هورمونهایی از هیپوفیز ( یکی از غدد موجود در مغز ) ترشح می‌شود که این هورمونها تخمدانها را وادار به ساخت هورمونهای زنانه می‌کنند. این هورمونهای زنانه استروژن و پروژسترون نامیده می‌شوند که اثرات زیادی در بدن دختر دارند و به رشد جسمی و بالغ شدن او کمک می کنند.

پس شروع دوره های پریود ( قاعدگی ) یک دختر، در هر ماه یک تخمک بسیار کوچک که با چشم دیده نمی‌شود- از درون تخمدان آزاد می‌شود که به این عمل تخک گذاری می‌گویند. تخمک وارد لوله‌های فالوپ می‌شود و از طریق آن به سمت رحم حرکت می‌کند. اگر در طی این مسیر تخمک توسط یک اسپرم مرد بارور شود تخم ایجاد می‌شود و تخم به سمت رحم رفته و در آنجا لانه گزینی می‌کند و با چسبیدن به دیواره رحم شروع به بزرگ شدن و رشد می‌نماید تا در پایان 9ماه به یک نوزاد کامل تبدیل شود.

در صورتیکه تخمک با اسپرم برخورد نداشته باشد – مسأله‌ای که در اکثر دروه‌های قاعدگی اتفاق می‌افتد- تخمک بارور نمی‌شود و از بدن دفع می‌شود. در این صورت رحم که خود را آماده پذیرایی از تخم بارور کرده بود و با اضافه کردن مخاطات خود را برای لانه گزینی تخم آماده نموده بود، با تشکیل نشدن تخم ( بارور نشدن تخمک ) به حالت اول خود برمی‌گردد و برای این کار مخاطات و بافت اضافی رحم شروع به ریزش می‌کند.

ریزش بافت و مخاطات که خونی است همان خونریزی قاعدگی است. باید توجه کرد که همانطوریکه توضیح داده شد، خونریزی قاعدگی فقط شامل خون نیست بلکه بافت اضافی و مخاطات خونی است که از رحم به بیرون ریخته می‌شود.

این وقایع هر ماه یکبار اتفاق می‌افتد. رحم خود را برای پذیرش تخم در طی یک ماه به تدریج آماده می‌کند و در نتیجه مخاطات و بافت اضافی در داخل آن بوجود می‌آید. در حدود اواسط یک دوره قاعدگی تخمک گذاری انجام می‌شود که در صورت عدم باروری تخمک با اسپرم مرد، در انتهای ماه همه بافت‌ها و مخاطات اضافی رحم به همراه تخمک به صورت خونریزی قاعدگی ( پریود ) از بدن خارج می‌شود و این وقایع ماهانه ادامه می‌یابد تا اینکه زن در حدود سن 50سالگی به یائسگی برسد. یائسگی به این معنی است که زن همه تخمک‌های موجود در تخمدانها را آزاد کرده است و دیگر تخمک ندارد. بنابراین دوره‌های قاعدگی نیز تمام می‌شود و دیگر امکان بچه‌دار شدن برای او نیست.

بیشتر زنان، دردهای ناشی از قاعدگی را حداقل در برهه‌ای از دوران زندگی‌شان تجربه می‌کنند و حدود 40 درصد از آنان نیز با گرفتگی‌های عضلانی ناشی از قاعدگی در ناحیه شکم مواجه می‌شوند. این گرفتگی‌ها معمولا به‌علت افزایش هورمون پروستاگلاندین به‌وجود می‌آیند که باعث انقباض شدید در رحم و درنهایت درد و ناراحتی می‌شود. اگر شما هم با گرفتگی‌های عضلانی ناشی از قاعدگی در ناحیه شکم مواجه هستید، می‌توانید از ترفندهای زیر برای تسکین این مشکل کمک بگیرید.

خودداری از مصرف کافئین

دریافت بیش از حد کافئین، گرفتگی‌های عضلانی ناشی از قاعدگی را تشدید می‌کند. پس اولین ترفند برای تسکین این مشکل آزاردهنده، خودداری از مصرف قهوه، چای، نوشابه‌های گازدار و هر گونه نوشیدنی حاوی کافئین است. مصرف دم‌نوش بابونه به‌جای چای یا قهوه که کافئین ندارد و حاوی نوعی اسید آمینه به‌نام گلیسین است، یکی از بهترین راه‌ها برای تسکین اسپاسم‌های عضلانی محسوب می‌شود.

خوردن موز

مواد غذایی غنی از پتاسیم مانند موز، گزینه‌های مناسبی برای تسکین این مشکل به‌شمار می‌روند، چون کمبود پتاسیم در بدن همواره یکی از عواملی است که باعث شکل‌گیری گرفتگی‌های عضلانی ناشی از قاعدگی در ناحیه شکم یا تشدید آن‌ها می‌شود. بنابراین، سبزی‌های برگ سبز مانند اسفناج و لوبیای سفید هم گزینه‌های مناسبی برای دریافت پتاسیم هستند.

افزایش دریافت امگا-3

مطالعات متعددی نشان داده‌اند زنانی که از مواد غذایی حاوی امگا-3 استفاده می‌کنند، گرفتگی‌های عضلانی خفیف‌تری را تجربه می‌کنند. زنان می‌توانند امگا-3 دریافتی خودشان را از طریق اضافه کردن ماهی‌های چرب و مغزهای خام به رژیم غذایی افزایش بدهند.

بالا گرفتن پاها

یکی از ساده‌ترین ترفندها برای تسکین گرفتگی‌های عضلانی ناشی از قاعدگی ، بالا گرفتن پاها است. دراز کشیدن و بالا گرفتن پاها نسبت به باقی قسمت‌های بدن می‌تواند به تسکین عضله‌های رحم کمک کند. برای این کار بهتر است که در رخت‌خواب دراز بکشید و پاها‌ی‌تان را روی چند بالش بگذارید.

مصرف محصولات لبنی

مواد غذایی سرشار از کلسیم می‌توانند گرفتگی‌های عضلانی ناشی از قاعدگی در ناحیه شکم را تسکین بدهند. پس استفاده از شیر، پنیر و ماست را قبل از شروع دوره قاعدگی و درحین دوره بیشتر کنید. این کار هم عضله‌ها را ریلکس می‌کند و هم شدت گرفتگی‌های عضلانی را کاهش می‌دهد.

پوشیدن لباس‌های آزاد

پوشیدن لباس‌های تنگی که فشار مضاعفی به ناحیه شکم وارد می‌کنند، واقعا گرفتگی عضلانی را بدتر می‌سازند. پس حداقل در دوران قاعدگی، از پوشیدن لباس‌های تنگ و چسبان مانند شلوارهای جین خودداری کنید.

پیاده‌روی

ترفند ساده و مفید دیگر برای تسکین گرفتگی‌های عضلانی ناشی از قاعدگی، پیاده‌روی است. سه بار پیاده‌روی در روز، سطح اندورفین را در بدن افزایش می‌دهد و علاوه بر بهتر کردن خلق‌وخوی شما، درد ناشی از قاعدگی را هم کمتر می‌کند.

ورزش دراز-نشست

بسیاری از ورزش‌ها برای دوران قاعدگی مفید هستند، اما ورزش دراز-نشست به‌طور خاص می‌تواند اثربخشی بیشتری در راستای کاهش دردهای ناشی از قاعدگی داشته باشد. دراز-نشست به تسکین درد کمک می‌کند، اما عضله‌های شکمی را هم کش می‌آورد. این حالت کش‌آمدگی و انبساط، تمرکز ذهن را از گرفتگی‌های عضلانی ناشی از قاعدگی در ناحیه شکم دور می‌کند.

گرم‌سازی بدن

گرم کردن بدن، خصوصا در ناحیه‌های شکم و قسمت پایینی کمر، یکی از بهترین ترفندها برای ریلکس کردن عضله‌ها است. شما می‌توانید از پدهای حرارتی، بطری‌های آب گرم یا حتی حمام داغ و طولانی برای این کار قاعدگی استفاده کنید.

وارفارین ، یک داروی ضدانعقاد است که کار آن پیشگیری از لخته شدن خون است. گاهی به این دارو، رقیق کننده خون گفته می‌شود. البته این نام گمراه کننده است، زیرا وارفارین خون را رقیق نمی‌کند، لخته‌هایی را هم که قبلا تشکیل شده‌اند، حل نمی‌کند. بلکه فرایند لخته شدن خون را کند می‌کند. به عبارتی دیگر، وارفارین کمک می‌کند که خون شما راحت‌تر در بدن گردش کند و لخته نشود. 

وارفارین از طریق مهار فعالیت ویتامین k، فاکتورهای انعقادی را که برای فعالیت خود نیاز به ویتامین K دارند، مهار می‌کند. این اتفاق در فرایندهای بعدی باعث کاهش سطح مواد لازم برای نگهداری رشته‌های فیبرین می‌شود. این اتفاق‌ها باعث کاهش احتمال تشکیل لخته می‌شود. 

افرادی که تحت درمان با وارفارین قرار دارند در صورت نیاز به مصرف داروهایی چون جینسنگ و جینکوبیلوبا حتماً باید با پزشک معالج خود مشورت نمایند. زیرا جینکو دارای فعالیت ضد لخته‌ای می‌باشد و باعث افزایش اثر دارو و احتمال خونریزی می‌گردد و جینسنگ باعث کاهش اثر ضد لخته‌ای وارفارین می‌گردد. همچنین کوآنزیم Q10 از نظر ساختمانی شبیه به ویتامین K می‌باشد و ممکن است بر لخته شدن خون اثر بگذارد. مصرف این دارو همراه با وارفارین باید تحت نظر پزشک انجام گیرد. 

مصرف وارفارین باید به صورت یک بار در روز انجام شود و بهتر است همیشه سر ساعت معینی (معمولاً عصرها) با معده خالی و با یک لیوان کامل آب مصرف شود. مصرف این دارو باید به صورت منظم و همراه با آزمایش مکرر و منظم خون باشد.

ویتامین K ویتامینی است که به ایجاد لخته در خون و جلوگیری از خونریزی کمک می‌کند، بنابراین دارای نقش متضادی با وارفارین می‌باشد. در بیمارانی که وارفارین مصرف می‌کنند دریافت زیاد ویتامین K باعث کاهش اثر دارو می‌گردد. بنابراین باید این بیماران در مورد مصرف این منابع غذایی کاملاً هوشیار باشند. به همین دلیل بسیار مهم است که میزان این ویتامین در رژیم، ثابت باقی بماند تا کنترل میزان دارو مشکل نباشد، یعنی باید از تغییر ناگهانی در میزان دریافت منابع غذایی حاوی این ویتامین جلوگیری نمود.

مصرف مقدار زیاد ویتامین K در رژیم باعث غلیظ شدن خون شده و نیاز به وارفارین را زیاد می‌کند بر عکس مقدار کم این ویتامین در غذا باعث رقیق شدن خون می‌گردد و نیاز به وارفارین را کم می‌کند. بنابراین نه زیاده‌روی در مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین K صحیح می‌باشد و نه عدم مصرف این مواد به نفع بیمار می‌باشد. مصرف مقادیر زیاد سبزیجات غنی از ویتامین K در یک نوبت منجر به تغییر قابل ملاحظه‌ای در اثر وارفارین نمی‌گردد، ولی مصرف روزانه آن به مدت یک هفته به شکل مشخصی مقادیر درمانی مورد نیاز را تغییر می‌دهد.

مواد غذایی سرشار از ویتامین K شامل سبزیجات پخته شده مانند اسفناج و یا سایر سبزیجات پخته شده مانند سبزی خورش قورمه سبزی یا کرفس به میزان نصف فنجان و یک فنجان جعفری خام می‌باشد. مواد غذایی حاوی مقدار متوسط ویتامین K شامل یک فنجان سبزیجات خام مانند انواع سبزی خوردن و یک فنجان کاهو یا نصف فنجان مارچوبه و کلم بروکلی پخته شده وارفارین می‌باشد.

مصرف 1 واحد منابع غذایی سرشار از ویتامین K در روز مانند نصف فنجان اسفناج پخته شده وارفارین  یا یک فنجان انواع سبزی خام و 3 واحد مواد غذایی دارای مقدار متوسط ویتامین K در روز منعی ندارد.